به گزارش مهرگان پرس به نقل از خبرنگار خبرگزاری نمایشگاهی ایران ،در روزهایی که شبکه های اجتماعی در کشور از سوی حاکمیت محدود و یا فیلتر شده اند و از سوی دیگر اینفلوئنسرهای شبکه های اجتماعی هم اگر کوچک‌ترین پست و استوریشان رنگ و بوی تبلیغات داشته باشد با رفتار قهرآمیز کاربران همچون آنفالو، تهمت و تهدید مواجه می شود، آن عده ای هم که با هزار قلم وی پی ان و فیلترشکن خود را به شبکه های اجتماعی همچون اینستاگرام می رسانند، کمتر اثری از تبلیغات اینفلوئنسری یا ترکیبی در شبکه های اجتماعی به چشم می خورد.
شاید صاحبان کار و اتاق‌های فکر تبلیغاتشان فکر می کردند باید کمی کلاسیک تر به تبلیغات بپردازند و با اختصاص بودجه های چند برابری به تبلیغات تلویزیونی اقبال نشان دهند، غافل از آنکه فارغ از تعداد خیلی کم مخاطب تاثیرپذیر از رسانه ملی برندهای تبلیغ کننده به یک‌باره در کمپینی قرار گرفتند که برندشان را به بخشی از تأمین‌کنندگان درآمد حاکمیت معرفی کردند و حتی از کاربران خواستار تحریم این برندها شدند. برند قدیمی «میهن» یکی از این زخم خورده های هیجانات کف خیابان بود که هر چه پاتک زد شرایطش سخت‌تر شد.
تبلیغات محیطی به عنوان دم دستی ترین گزینه تبلیغاتی هم با شعار نویسی و آتش زدن چندباره بنرها و بیلبوردها و قیمت بالا در شرایط فعلی چندان صرفه اقتصادی و تبلیغاتی ندارد و در شرایط فعلی دست این شرکت‌ها در حنا است!
بطوری که صاحبان نشان‌های تجاری یک قدم عقب نشستند و عقیده دارند بی تبلیغی در شرایط حاضر بهتر از تبلیغ و کمپین های تبلیغاتی است چرا که این گمنامی لااقل به حفظ برندشان می‌انجامد نه کمپین تحریم برندشان!
هجدهمین نمایشگاه تبلیغات، شاید فرصت خوبی باشد برای گردهم آمدن صاحب‌نظران این عرصه تا چاره‌ای برای تبلیغات در شرایط فعلی بیندیشند، چرا که نسخه پیچی معمولی تبلیغاتچی ها جواب نمی دهد و باید نسخه ای عاجل با مختصات پیچیدگی های اجتماعی و سیاسی کشور پیچیده شود تا صاحبان کار و کالا از لاک محافظه کاری نسبت به تبلیغات بیرون بیایند و تأثیر تبلیغ را لمس کنند.