به گزارش مهرگان پرس 1.هر نوع آبی قابلیت استفاده در حوزه شرب را ندارد؛ به این معنا که نوع آبی که برای آشامیدن، تصفیه می‌شود باید ابتدا دارای استانداردهای کیفی ویژه‌ای باشد.
2. میانگین کشوری مصرف آب در حوزه شرب بین 7 تا 10 درصد است در حالی که این بخش در استان تهران بین 45 تا 50 درصد آب را به خود اختصاص داده است؛ بنابراین این باور عمومی که برای نجات استان تهران از وضعیت کم‌آبی باید ابتدا بر اصلاح شیوه‌های کشاورزی تاکید کرد، زیر سوال می‌رود و سهم حوزه شرب به اندازه حوزه کشاورزی اهمیت می‌یابد.
3.دشواری‌ها و هزینه‌های هنگفت تامین و توزیع آب نیز یکی از مولفه‌هایی است که لزوم استفاده بهینه از آب شرب شهری را بیشتر می‌کند.
الگوی مصرف آب برای هر خانوار تهرانی ماهانه 14 مترمکعب است که تنها 37 درصد از جمیعت شهر تهران آن را رعایت می‌کنند و 63 درصد شهروندان بیش از الگو مصرف می‌کنند که این گروه از شهروندان تهران از ابتدای امسال تا پایان مهرماه نزدیک به 310 میلیون مترمکعب آب مصرف کرده‌اند؛ در صورتی که این گروه به میزان10درصد از مصرف آب را کاهش می‌دادند حدود 31میلیون مترمکعب در مصرف آن صرفه‌جویی می‌شد که این رقم نزدیک به حجم کنونی سد لار است که یکی از پنج سد تامین‌کننده آب تهران است.
اهمیت مصرف درست آب در بخش خانگی و تاکید بر رعایت الگوی مصرف از سوی شهروندان تهرانی زمانی بیشتر به چشم می‌آید که به این نکته مهم توجه شود که استان تهران دومین استان فقیر کشور (بعد از سیستان و بلوچستان) از نظر منابع و ذخایر آبی است و بخش زیادی از آب این استان در حوزه شرب مصرف می‌شود.
از سوی دیگر به دلیل کاهش بارش‌ها به ویژه در سه سال اخیر که کشورمان با خشکسالی پیاپی مواجه بوده، ذخایر سدها و منابع تامین‌کننده آب پایتخت به طور چشمگیری کاهش یافته است و به دلیل نبود منابع آبی دیگر، مدیریت درست منابع کنونی، در دسترس‌ترین راه برای گذر از کم‌آبی است؛ بنابراین توجه به راهکارهای مدیریت مصرف آب در بخش خانگی بیش از پیش ضروری است.
در این میان یکی از حوزه‌های مصرف آب در بخش خانگی، استحمام است که بخش بزرگی از مصرف آب روزانه خانوار را به خود اختصاص داده است.
به دو شیوه می‌توان روزانه مقادیر زیادی از مصرف آب در جریان استحمام را کاهش داد:
استفاده از سردوش‌های کاهنده آب
اگر تعداد افراد یک خانوار را چهار نفر و میانگین زمان استحمام را 10 دقیقه در نظر بگیریم، در صورتی که دوش از نوع معمولی و قدیمی باشد غیر از عوامل دوری و نزدیکی به آبگرمکن و شوفاژخانه و رفتار و عادات فردی، هر فرد برای هر نوبت استحمام حدود 200 لیتر آب مصرف می‌کند.
200 لیتر = متوسط خروجی دوش غیر استاندارد 20 لیتر/دقیقه Ñ 10 دقیقه زمان حمام Ñ یک نفر
که تنها با نصب یک سردوش ثابت یا متحرک با خروجی 20 لیتر آب خروجی دوش به 9 لیتر در دقیقه کاهش می‌یابد و جمعا میزان مصرف آب، برابر با 90 لیتر می‌شود؛ یعنی حدود 50درصد کاهش در بخش استحمام یک نفر.
90 لیتر = خروجی دوش کم‌مصرف استاندارد 9 لیتر در دقیقه Ñ 10 دقیقه زمان حمام Ñ یک نفر
بنابراین تنها با تعویض سردوش حدود 45درصد از مقدار آب مصرفی در بخش استحمام کاسته می‌شود و با توجه به اینکه بیش‌ترین مصرف آب خانوار مربوط به این بخش است، با اصلاح رویه مصرف در این حوزه می‌توان از میزان مصرف آب به طور چشمگیری کاست.
طول زمان استحمام
در صورت مدیریت زمان استحمام و کاهش زمان استفاده از سردوش حتی معمولی و غیراستاندارد به مدت حداقل دو دقیقه در ماه‌های با درجه حرارت متعادل، مقادیر صرفه‌جویی به شرح زیر است:
640 لیتر= خروجی سردوش معمول20 لیتر/دقیقه Ñ 8 دقیقه زمان Ñ استحمام 4 نفر در یک نوبت
در نتیجه با تنها دو دقیقه کاهش زمان استحمام حدود 25درصد از مصرف آب کاسته می‌شود یعنی حدود 160 لیتر آب (320 بطری آب معدنی نیم لیتری) برای چهار نفر در روز.
ضرورت مدیریت درست مصرف در حوزه خانگی تنها به بخش استحمام محدود نمی‌شود؛ پرهیز از شست‌وشوی هفتگی پارگینک، حیاط و استفاده از آب به جای جارو، کنترل دوره‌ای شیرها، سیفون و تاسیسات داخلی مربوط به آب و اطمینان از بسته بودن شیرها و اتصالات هنگام خروج از خانه از جمله راهکارهای کاهش مصرف آب در بخش خانگی است.
روابط عمومی