به گزارش مهرگان پرس،از ایران بزرگ به مازندران زیبا می­رویم و از مازندران به شهرستان جویبار تا ازحال و هوای یکی از روستاهای این شهرستان بگوییم. در این روستا همه کس و همه چیز حرف برای گفتن دارد، می خواهیم هم از مردمانش بگوییم و وحدت و همدلی شان و هم از طبیعت و منابعی که خداوند به مردم این روستا داده تا روزی­دهنده آنها باشد. می­خواهیم از همت و اراده بانویی بگوییم که کارش از جنس دغدغه­مندی برای هم ولایتی­هایش است. بانویی که وقت و انرژیش را وقف مردم روستاییش کرده تا همه با هم حال خوب را تجربه کنند.

از الیمون و مردمش می‌گوید از زمانی که تصمیم به تغییرحال روستاییان داشت، از روزهایی که مردم زادگاهش مصرف کننده بودند و نیازشان را از شهر تامین می­کردند تا امروزی که خود تولیدکننده و حتی تامین کننده نیازهای برخی روستاها و شهرهای دیگر هم هستند.

یوسفی راهبر کانون همیاری اجتماعی وحدت الیمون است و همان اول که با او هم کلام می­شوی این جمله را می­شنوی که الیمون دیگر بیکار ندارد. به چند سال قبل برمی­گردد به اولین جرقه­هایی که به ذهنش رسید و به اولین کارهایی که تصمیم گرفت برای الیمون انجام دهد. می­گوید چند وقتی بود که کارهایی را شروع کرده بودم و با بعضی از بانوان روستا اقداماتی در حوزه کار وکسب­های خانگی انجام می­دادیم، دوزاده، سیزده نفر از روستاییان را آموزش خیاطی دادیم و کم کم مشغول به کار شدند تا اینکه سال96نیز با یک نفر آشنا شدیم که تولیدکننده لباس بیمارستانی بود و شاید این تکمیل­کننده کار در این زمینه بود. برای انسجام بیشتر کار، انجمنی را شکل داده و به فعالیت­هایمان سرو سامان دادیم.

در روزهایی که پیگیر کارهای انجمن بودیم از طریق برخی از دوستان با فعالیت­های سازمان­های رهیاری آشنا شدیم و بعد از وصل شدن به رهیاران انجمن حامیان فرهنگ قرض­الحسنه و کارآفرینی اجتماعی از اهداف این مجموعه بخصوص الگوی تعالی اجتماعی رسالت شناخت بیشتری پیدا کردیم. مسیرمان را با همراهی و راهنمایی از این رهیاران و با تغییر از انجمن وحدت الیمون به کانون همیاری اجتماعی وحدت الیمون ادامه دادیم و به حال خوب امروزمان رسیدیم.

یوسفی به نامگذاری این کانون اشاره می­کند و می­گوید در الیمون همچون هر شهر و روستای دیگری مردمانش سلایق متفاوت و مختلفی با هم دارند و در کنار این سلایق متفاوت به دنبال وحدت و همدلی هستیم و نام وحدت را برگزیدیم تا بعد از آن فقط شاهد یک دلی و صفا و صمیمت باشیم. همینطور هم شد و الان الیمونی­ها همدل و همسو هستند و در همه کارها همیاری و مشارکت عمومی کاملا مشهود است.

حالا الیمونی­های همدل تمام فعالیت­هایشان را با محوریت کانون همیاری اجتماعی پیش می­برند و سبک کار و زندگی مردمان این دیار تغییراتی به خود دیده، تمام نیازهایی که پیش از این از خارج روستا تامین می­شد امروز مردم همان روستا تامین­کننده نیاز شهر و روستاهای دیگر هم هستند.

این بانوی دغدغه­مند تحکیم بنیان خانواده را ازنقاط قوت شکل­گیری و فعالیت در قالب کانون همیاری اجتماعی می­داند و می­گوید بدون شک مشکلات اقتصادی و معیشتی در بسیاری از مواقع تزلزل بنیان خانواده را به دنبال دارد که ما در این کانون به دنبال ترویج مشاغل خرد و خانگی و کسب در آمد برای خانواده­ها بوده و هستیم.

کسانی بودند که مهارت کار را داشتند اما شرایط اقتصادی و عدم تمکن مالی مانع بزرگی برای آنها بود. بانوان بدسرپرست و بی­سرپرستی که با در اختیار گذاشتن ملزومات کار همچون چرخ خیاطی گرهی بزرگ از زندگی آنها باز شد. دام و دامداری حوزه دیگری از کار بود که مردان بیکار روستا مشغول به آن شدند. همه چیز خوب پیش رفت و خیلی از کسانی که روزی به خاطر بیکاری و عدم درآمد از روستا رفته بودند امروز به دیارشان برگشتند و هرکدام مشغول به کار شدند و امروز الیمون با سال 96تفاوتی چشمگیر دارد. حالا همه در غم و شادی همدیگر شریک هستند و الیمونی­ها از هم جدایی ندارند.

رمضانی یکی از زنان الیمونی است که تولید­کننده محصولات خانگی همچون مربا، ترشی، رب انار و... است وبا گسترش کارش محصولاتش را به شهرها و حتی استان­های دیگر هم ارسال می­کند.

یوسفی از دیگر اهالی الیمون است که می­گوید شغل اصلی مردم این روستا کشاورزی و دامداری است و الان دیگر همه برای تمام امور الیمون همدل کنار هم هستیم.

علی میری هم که چهارسالی می­شود در زمینه برش لباس­های بیمارستانی در کنار مادر و خواهرزاده اش فعالیت دارد، می­گوید در دوران خدمت سربازی با راهبر کانون همیاری اجتماعی وحدت الیمون آشنا شدم و بعد از پایان سربازی با گذراندن یک دوره خیاطی کارم را در خانه و کنار خانواده شروع کردم . زهرا یوسفی هم که مشغول دوخت لباس یک بار مصرف بیمارستانی است می­گوید از پنج سال پیش این کار را از شهرستان جویبار آغاز کردم و بعد از مدتی به زادگاهم برگشتم و با در اختیار گرفتن وسایل و تجهیزات لازم کارم رادر منزل ادامه دادم.

یکی دیگر از اهالی الیمون که 25سالی را دور از این روستا ودر شهرستان زندگی کرده حالا بعد از بازنشستگی به زادگاهش برگشته و با همسرش در کنار باغداری به تولید محصولاتی همچون ترشی، مربا و عرقیجات مشغول و منبع درآمدی برای آنها است.

راهبرکانون همیاری اجتماعی وحدت الیمون می­گوید خوشبختانه این حال خوب نه تنها برای الیمون که به 12روستای دیگر هم سرایت کرده و آنها نیز کم کم با مفاهیمی همچون همیاری اجتماعی، قرض الحسنه و کارآفرینی اجتماعی آشنا شده و در قالب کانون همیاری اجتماعی فعالیت­هایی را آغاز کردند.

به عقیده یوسفی در روزهای اول که مردم به ما مراجعه می کردند و از مشکلاتشان می­گفتند سعی کردیم در حد توان گره­گشا باشیم و گرهی هرچند کوچک از مسائل و مشکلات آنها باز کنیم و همین شد آغاز اعتماد به ما و این اعتمادسازی خودش ادامه مسیر را فراهم می­کرد.

این بانوی الیمونی حال خوبش را وابسته به حال خوب دل مردم این روستاها می داند و می گوید اعتمادی که بین اعضای این کانون بوجود آمده باعث شده خیرین بسیاری به ما مراجعه کنند و گوشه ای از کار را همچون تهیه جهیزیه، سیسمونی و... بگیرند.

یوسفی یکی از شیرین­ترین خاطراتش را مربوط به ساخت خانه محروم در سال گذشته می­داند و می گوید با همت خیرین و اعضای کانون سال گذشته برای یکی از اعضا که مشکل مسکن داشت توانستیم خانه بسازیم و حالی وصف ناپذیر برای همه اعضا به ارمغان بیاید.

به گفته وی، این روستا 37خانوار با جمعیتی حدود 150نفر دارد اما اعضای کانون همیاری اجتماعی وحدت الیمون بیش از 250نفر است که از روستاهای دیگر به عضویت این کانون در آمدند و تاکنون بیش از 30شغل در زمینه خیاطی، عرقیجات و دام وطیور برای اعضا ایجاد شده است.

این بانوی جویباری یک نمونه از هزاران نمونه بانوان کشورمان است که در گوشه گوشه افکار و زندگیش دغدغه زنان و مردان هم خونش را دارد و برای آبادانی دیار و آبادی دل مردم زادگاهش از هیچ کوششی دریغ نمی­ورزد. امروز الیمون کوچک نمونه­ای در ایران بزرگ است که با همیاری و همدلی توانستند هم کار وکسبشان را رونق دهند و هم در مشکلات کنار و همدل هم باشند. هم بنیان زندگیشان را تحکیم بخشیدند و هم مشق نوعدوستی و مهربانی کنند. به امید اشاعه و ترویج فرهنگ همیاری اجتماعی و تحقق بهتر سبک کار و زندگی مردمانمان در تمام نقاط ایران عزیزمان.