به گزارش مهرگان پرس به نقل از ایران تاتر هادی مرزبان، کارگردان کهنه‌کار و باسابقه تئاتر کشورمان، در طول چهار دهه گذشته، اجرای ده‌ها نمایش صحنه‌ای و تله تئاتر را در کارنامه هنری خود ثبت کرده است که از آن میان می‌توان از «طالب»، «فریاد»، «پلکان»، «آهسته با گل سرخ»، «هاملت با سالاد فصل»، «شب روی فرش خیس»، «عشق و نیستی»، «ملودی شهر بارانی»، «استاد معمار»، «خانه ارواح» و ... نام برد.
مرزبان اگرچه در عرصه صحنه همچنان فعال است و از جمله در بهار 1401، نمایش «دکتر نون زنش را بیشتر از مصدق دوست داشت» را روی صحنه سالن اصلی تئاتر شهر برد، ولی بیش از یک دهه می‌شود از تلویزیون دور بوده و هیچ کاری را برای این رسانه انجام نداده است.
با توجه به راه‌اندازی مرکز سیمرغ در صداوسیما که قرار است پس از این روی تولید تله تئاتر کار کند، به سراغ این کارگردان پیشکسوت رفتیم و از او در این‌باره پرسیدیم.
شما از دهه 60 خورشیدی، در تلویزیون مشغول به کارگردانی تله تئاتر شدید که در دهه 80 خورشیدی، این فعالیت گسترش بیشتری یافت. ولی پس از آن، دوران رونق نمایش‌های تلویزیونی به پایان رسید و شما هم دیگر کاری را برای این رسانه تولید نکردید. چرا؟
این را باید از مدیران صدا و سیما بپرسید و نه از من. برای هر کاری، باید بسترها فراهم باشد که متاسفانه تلویزیون سالهاست از تله‌تئاتر غفلت کرده است و حتی در دوران کرونا، با توجه به تعطیلی اجراهای صحنه‌ای، بهترین زمان برای اوج‌گیری دوباره تولید تله تئاتر بود که این رسانه بازهم منفعل عمل کرد.
خود شما در دوران کرونا، پیگیر کار در عرصه تله‌تئاتر شدید؟
بله. حدود سه سال پیش، زمانی که کرونا در ایران همه‌گیر شده بود، با اشاره به لزوم ادامه فعالیت تئاتری‌ها در جایی غیر از صحنه، پیشنهادی را به مدیرکل هنرهای نمایشی وقت برای همکاری با تلویزیون دادم که با وجود پیگیری‌هایی که داشتم، این موضوع بی‌نتیجه ماند. البته ناگفته نماند تلویزیون از سال‌ها پیش از آن، روی خوشی به تولید تله‌تئاتر نشان نمی‌داد.
ولی به‌تازگی مرکز سیمرغ به عنوان محلی برای تولید آثار تله‌تئاتر در صداوسیما راه‌اندازی شده است که می‌تواند در معرفی تئاتر به خانواده‌ها و علاقه‌مندان موثر باشد؟
پیش از هر چیز باید بگویم که خبر خوب راه‌اندازی مرکز سیمرغ را برای اولین بار از شما می‌شنوم و بابت چنین اتفاقی بسیار خوشحال هستم و امیدوارم این طرح ادامه‌دار و همراه با موفقیت باشد.
به هر حال تئاتر یکی از ارکان فرهنگ و هنر است که می‌تواند جامعه را تغییر بدهد. هر مشکلی که در جامعه وجود دارد را می‌توانیم به وسیله تئاتر حل کنیم و این موضوع پیش از هر چیز نیازمند معرفی این هنر به مخاطبان است.
در دهه 40، استادان بزرگی چون علی نصیریان، جمشید مشایخی، جعفر والی و سایر هنرمندان، هفته‌ای یک‌بار در تلویزیون به اجرای تئاتر به صورت زنده می‌پرداختند که باعث علاقه‌مندی و شناخت مردم از این هنر شده بود. قطعا در زمان حاضر نیز تولید تله‌تئاتر در معرفی این هنر متعالی به مردم سهم ویژه‌ای خواهد داشت.
شما از جمله کارگردانانی هستید که چه در صحنه و چه در تلویزیون، بیشتر به سراغ متن‌های نویسندگان ایرانی رفته‌اید. فکر می‌کنید تولید تله‌تئاتر براساس نمایشنامه‌های فارسی، تا چه میزان می‌تواند مورد استقبال مخاطبان قرار بگیرد؟
من همیشه دغدغه‌ام تولید آثار ایرانی بوده است، چراکه اعتقاد دارم، مردم بیشتر به تماشای نمایش‌های ایرانی علاقه‌مند هستند. مخاطب ایرانی با سبک زندگی، شخصیت و اسامی ایرانی ارتباط نزدیک‌تری برقرار می‌کند. به همین دلیل هم در گذشته تله‌تئاترهای ایرانی چون «آمیز قلمدون»، «طالب» و «ملودی شهر بارانی» را در کنار دیگر آثار برای کار انتخاب کردم.
به عنوان کارگردان، چه تفاوت مهمی بین تله‌تئاتر و اجرای صحنه قائل هستید؟
در کارگردانی تله‌تئاتر، ارائه تصویر در قاب مناسب به مخاطب اهمیت دارد و به همین منظور کارگردان تلویزیونی در برخی از لحظات، تنها بخشی از تصاویر را با انتخاب کارگردان هنری به تماشاگر منتقل می‌کند.
با راه‌اندازی مرکز سیمرغ، آماده کار دوباره در تلویزیون هستید؟
اگر پیشنهادی برای کارگردانی تله‌تئاتر داشته باشم، صد درصد قبول خواهم کرد، چراکه باور دارم تله تئاتر بهترین روش برای معرفی این هنر به مردم است.
امیدوارم در تلویزیون به منظور تولید تله‌تئاتر، ضابطه وجود داشته باشد و برای تاثیرگذاری هرچه بیشتر این هنر در جامعه، با دعوت از افراد باتجربه، به قول معروف کار به کاردان سپرده شود تا شاهد احیای مجدد این هنر باشیم.
برای کار صحنه‌ای هم برنامه‌ای دارید؟
بله، دو نمایشنامه برای اجرا در نظر دارم. «نوبت دیوانگی» نوشته پرویز زاهدی یکی از آن‌هاست که متن را برای اجرا به تالار وحدت ارائه داده‌ام. این نمایش را پیش از این نیز در سال 1383 در تالار وحدت روی صحنه برده بودم.
کمدی «ان قلت‌های یک خانواده خوشبخت که کمدی نیستند» به نویسندگی مشترک دلارا نوشین و محمد وفایی هم دیگر اثری است که برای اجرا در تماشاخانه ایرانشهر پیشنهاد داده‌ام.
این آثار نیز مانند دیگر نمایش‌هایی که تاکنون کارگردانی کرده‌اید، پُر کاراکتر است؟
بله، همین‌طور است. نمایش «نوبت دیوانگی» حدود 50 بازیگر خواهد داشت و نمایش «ان قلت‌های یک خانواده خوشبخت که کمدی نیستند» نیز با حدود 15 بازیگر اجرایی خواهد شد.